به گزارش سلامت نیوز به نقل از جماران، عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران با اشاره به اینکه در دو سال گذشته حدود 40 نفر از بهترین اعضای هیأت علمی این دانشگاه اخراج یا بازنشسته شده‌اند، تأکید کرد: فاجعه این است که بهترین استادان دانشگاه علوم پزشکی تهران به هر دلیلی بازنشسته یا اخراج شوند و به تبع آن جمع کثیری از جوانان ناامید شوند و دیگر حاضر نباشند حتی برای تحصیلات تحصصی به این دانشگاه بیایند. ما این فاجعه را در دانشگاه می‌بینیم و در کل کشور هم کم و بیش این را می‌بینید.

مشروح گفت‌وگو با دکتر رضا ملک‌زاده را در ادامه می‌خوانید:

مطلع شدیم که ظاهرا شما را از دانشگاه تهران بازنشسته کرده‌اند. آیا این خبر صحت دارد؟ چرا چنین اتفاقی رخ داده است؟

بله. در حالی که من در دانشگاه تهران نسبت به سایر اعضای هیأت علمی دانشگاه تهران بیشتر کار و تحقیق می‌کنم و درس می‌دهم و بر اساس معیارهای علمی که در دنیا هست، من بالاترین رتبه علمی را دارم، این اتفاق افتاده است. البته این فقط مورد من هم نبوده و ما احساس می‌کنیم فعالیت‌های دوره فعلی دانشگاه علوم پزشکی تهران منجر به خراب شدن کل دانشگاه می‌شود. قبل از من شاید حدود 40 نفر از بهترین اعضای هیأت علمی را اخراج یا بازنشسته کرده؛ اتفاقا آنها به دیوان عدالت اداری شکایت کرده‌اند و همه آنها رأی گرفته‌اند که باید به دانشگاه برگردند. آخرین موردش من بودم که خیلی‌ها به آن اعتراض کردند.

این فقط در دانشگاه هم نیست؛ به طور کلی در اکثر امور کشور یک نا به سامانی وجود دارد. مثلا دانشگاه علوم پزشکی تهران هم در ایران و هم در دنیا یک دانشگاه برجسته بود و در مدت همین دو سال رتبه آن 200 پایه پایین آمده و بر می‌گردد به اینکه تیم مدیریتی جدید جوّی در دانشگاه ایجاد کرده که علاقه، کار کردن و دلسوزی را کاهش داده و یک جوّ ناامیدی در دانشگاه به وجود آورده است.

من که آسیبی نمی‌بینم. با توجه به اینکه استاد ممتاز بودم، تا پنج سال دیگر هم می‌توانم خدمت کنم. اگر از دانشگاه هم من را بازنشسته کنند، حقوق من همان قدر است. اما مسأله اصلی این است که همیشه من دنبال انتقال تجربه و دانش به دانشجویان جوان بوده‌ام و این موضوع آنها را محروم می‌کند. من فرصت بیشتری پیدا می‌کنم که هم به خانواده برسم و هم مطبی که دارم را ادامه بدهم و اصلا ضرری نمی‌کنم.

اما فاجعه این است که بهترین استادان دانشگاه علوم پزشکی تهران به هر دلیلی بازنشسته یا اخراج شوند و به تبع آن جمع کثیری از جوانان ناامید شوند و دیگر حاضر نباشند حتی برای تحصیلات تحصصی به این دانشگاه بیایند. ما این فاجعه را در دانشگاه می‌بینیم و در کل کشور هم کم و بیش این را می‌بینید.

چقدر حضور اساتید برجسته و ممتاز باعث ایجاد انگیزه برای جوانان می‌شود و محروم کردن جوانان از این اساتید چقدر می‌تواند روحیه امید را از آنها بگیرد؟

به طور کلی همه دانشجویانی که به دانشگاه می‌آیند یک الگو برای خودشان تعیین می‌کنند. معمولا بیشتر الگوها در دانشگاه‌ها اساتید خیلی برجسته هستند. وقتی یک جوان می‌بیند با آدمی که تمام عمرش را برای این مملکت کار و تحقیق کرده و درس داده در نهایت بی ادبی و بی احترامی برخورد می‌شود، احساس پوچی می‌کند و امیدی برای او باقی نمی‌ماند.

من نزدیک 45 سال در نظام جمهوری اسلامی هم مسئولیت‌های مختلف داشته‌ام و هم وقت عظیمی را برای تربیت دانشجویان، رزیدنت‌ها و فوق تخصص‌ها گذاشته‌ام و تحقیقات خیلی زیادی کرده‌ام. وقتی به ما اینقدر بی احترامی می‌شود، دیگر کسی امیدی ندارد و اصلا به مملکت ناامید می‌شود.

در خبرها شاهد هستیم که تعداد زیادی از متخصصین رشته‌های مختلف پزشکی از کشور مهاجرت کرده‌اند. به نظر شما این نوع برخورد با اساتید دانشگاه چقدر به انگیزه‌های مهاجرت نخبگان کشور دامن می‌زند؟

سرمایه اصلی یک مملکت نفت و منابع نیست و آدم‌ها هستند؛ آدم‌هایی که با استعداد و توانمند هستند. وقتی که ناامیدی در این قشر به وجود بیاید، به شدت شروع به مهاجرت کرده‌اند و این مهاجرت متأسفانه روز به روز دارد بیشتر می‌شود و ابعاد وسیع‌تری پیدا می‌کند. حتی کسانی که به خارج رفته‌اند و قرار بود بیایند هم نمی‌آیند.

ظاهرا دکتر ملک حسینی از شما برای حضور در دانشگاه علوم پزشکی شیراز دعوت کرده و خود شما هم به فعالیت در مطب خصوصی اشاره داشتید. در صورت بازنشسته شدن از دانشگاه تهران، فعالیت خودتان را در کدام بخش ادامه می‌دهید؟

من هم امکان کار در ایران دارم و هم در هر جای دنیا که بخواهم. ولی من ترجیح می‌دهم که بقیه عمرم هم داخل ایران و در خدمت مردم ایران باشم. من هنوز می‌توانم در هر دانشگاهی که بخواهم درس بدهم. کارهای تحقیقاتی خیلی بزرگی انجام داده‌ام که هیچ وقت نمی‌شود جلوی آنها را گرفت؛ آنها ادامه دارد. همچنین از قدیم با وجود اینکه این همه کار و مسئولیت داشتم، طبابت را داشته‌ام و ان شاء الله آن را ادامه می‌دهم.

دعوت از دکتر ملک زاده برای برگشت به شیراز

سید علی ملک حسینی طی یادداشتی که در فضای مجازی هم بسیار وایرال شده خطاب به دکتر ملک زاد نوشته بود : شنیدم که مسئولین محترم دانشگاه علوم پزشکی تهران شمارا به شکلی عجولانه و بی خبرانه
بازنشسته کرده اند ،حقیقتش این خبر برایم بسیار نگران کننده و شوک آوربود
به خودم گفتم مگرفردی دلسوز تر وطن پرست تر ، باسواد تر وازهمه مهمتر خدمت گذارتر از ملک زاده درمیان استادان دانشگاهها وجود دارد که چنین تصمیم نسنجیده ای درموردش گرفته اند آیا این افراد از تلاش های صادقانه وخستگی ناپذیر شما درطول ۴۵ سال گذشته خبرندارند ونمی دانند که شما جزء استثنائی ترین افرادی بودید که باوجود کسب مقام اول ودومی پزشکی چه دردورهٔ دانشجوئی وچه در دورهٔ دستیاری دانشگاه پهلوی سابق ماندن درایران را به رفتن به غربِ وسوسه انگیز که خیلی ها آرزویش را داشتند ترجیح دادید ، آیا این دوستان نمی دانندکه شما درروزهای سخت اول انقلاب داوطلبانه به عنوان سرپرست یک تیم جهادگر پزشکی درکرد ستان شلوغ ونا آرام خدمت کرده اید ونمی دانند که درسخت ترین شرایط جوان ترین رئیس دانشکدهٔ پزشکی وجوانترین رئیس دانشگاه شیراز بوده اید، آیا نمی دانند که شما بزرگ ترین کارتحقیقاتی تاریخ ایران را درناحیهٔ گلستان وترکمن صحرا انجام داده اید که از افتخارات کشور محسوب می شود وآیا اینان نمی دانند که شما درکارآموزش وپژوهش و تربیت متخصص وفوق تخصص و محقق چه کارهای منحصر به فردی کرده اید وباپشتکار وتلاشی ستودنی زیر زمین بیمارستان دکتر شریعتی را به بهترین بخش تحقیقاتی گوارش وکبد کشور تبدیل کرده اید وچندین آیانمی دانند دیگر که نیازی به گفتنشان نمی بینم .

جناب دکترملک زاده شما به این صندلی استادممتازی دانشگاه هیچ نیازی نداشتید ولی این صندلی به شما بسیار نیازمند است چون کسی لایق تر وسزاوارتر از شما برای تکیه زدن براین کرسی درکشور وجود ندارد .
شما یک الگوی تمام عیار برای نسل جوان هستید که مهمترین بعد و وجههٔ این الگو ترجیح دادن کار وخدمت دروطن با وجود امکان کار در بهترین مراکز پزشکی دنیا می باشد بنده به عنوان فردی که در۴۳ سال گذشته شاهد خدمت بسیار دلسوزانه ، صادقانه وعالمانهٔ شما بوده ام از آن بیم دارم که چنین برخوردی سبب نا امیدی کسانی گرددکه شما الگویشان بودید ومی خواستند دروطن بمانند .

اما برادر عزیزم جناب دکتر ملک زاده باور کنید که من این تصمیم ناخوشایند را به فال نیک می گیرم زیراخودت می دانی که بیش از ده سال است من وهمکارانم دنبالت بودیم که مابقی عمر را بیائید شیراز وشما هم بارها قول داده بودیدو نیامدید لطفاً هرچه زودتر برگرد شیراز ، خودت می دانی که ما ازهمان اول هم مخالف رفتنت به تهران بودیم ، لطفاًبرگرد تا جوانهای زیادی که مشتاق آمدنت هستند خوش حال شوند و ما هم به امید خداوند بتوانیم از تجربیات ذیقیمت شما برای گسترش بخش های تحقیقاتی پیوند وگوارش استفاده کنیم. مهمتر این که دیگر لازم نیست راه طولانی تهران به بالاده را طی کنید و هروقت دلت گرفت می توانی خیلی راحت راهی کازرون وبالا ده شوی وباحضور برتربت پاک پدر ومادرت که عشق به خاک وطن را در دلت کاشته اند .

فاتحه ای بخوانی وروحشان را شادکنی وپس از آن هم مثل همیشه خیل بیماران روستائی را که منتظرت هستند معاینه ودرمان کنی
مابی صبرانه منتظرت هستیم
به شیراز آی وفیض روح قدسی
بجوی از مردم صاحب کمالش

دکتر ملک زاده کارایی لازم را برای دانشگاه ندارد

پس از انتشار این مصاحبه روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی تهران نوشت : در پاسخ به مطلب منتشر شده از طرف جنابعالی و بیان تعبیر (بازنشستگی عجولانه و بی‌خبرانه دکتر ملک‌زاده) به اطلاع می‌رساند پرونده آقای دکتر ملک‌زاده با بالای ۴۰ سال خدمت و سن بالای ۷۰ سالگی و ۷ استاد که شرایط مشابه داشتند در هیات امنا مطرح شد که ۷ استاد دیگر شرایط لازم را کسب کردند.

با بررسی فعالیت‌های اخیر ایشان (آقای دکتر ملک‌زاده) در معاونت‌های آموزش، پژوهش و درمان این دانشگاه و با توجه به عدم حضور کافی و نداشتن حداقل فعالیت لازم در امور درمانی، پژوهشی و آموزشی دانشگاه در سال گذشته، با رای اکثریت، قطع همکاری با ایشان اعلام شد.

با توجه به اینکه دانشگاه این اختیار قانونی را دارد که برای ادامه همکاری با اساتید دارای ۳۵ سال خدمت و ۶۵ سال سن و استادان ممتاز با ۴۰ سال خدمت و ۷۰ سال سن بر اساس معیارهای درمانی، آموزشی و پژوهشی تصمیم‌گیری کند و از آنجایی که ملاک فعالیت فعلی افراد است، لذا باید این موضوع در نظر گرفته شود.

لازم به ذکر است که در دانشگاه‌های معتبر جهان پرونده اساتید هر دو سال یکبار مورد بازبینی قرار می‌گیرد و چنانچه شرایط حضور در دانشگاه را نداشته باشند، قراردادشان لغو می‌شود.

نتیجه تصمیم‌گیری هیات امنای دانشگاه علوم پزشکی تهران برای وزارت بهداشت ارسال شده است و وزارت بهداشت تصمیم نهایی در خصوص ادامه همکاری آقای دکتر ملک‌زاده با دانشگاه را اعلام خواهد کرد.

آقای دکتر ملک‌زاده تاکنون بازنشسته نشده است و باید تصمیم هیات امنای دانشگاه در وزارت بهداشت تعیین تکلیف شود.

این نکته مهم را در نظر بگیرید که دانشگاه علوم پزشکی تهران برای اساتید خود به عنوان بزرگ‌ترین سرمایه، ارزش قائل است؛ ولی چنانچه فردی نتواند کارایی لازم را برای دانشگاه داشته باشد با خالی شدن پست، امکان جذب نیروی جوان و کارآمد فراهم خواهد شد.